ОСНОВНИ ПОДАТОЦИ ЗА ОБЈЕКТИВИТЕ
Макро фотографирање
Максимален сооднос на зголемување
Зголемувањето на секој објектив се одредува според неговата фокусна должина. При макро фотографирањето важно е и колку блиску можеме да му пријдеме на објектот. Овие два фактори, фокусната должина и минималното фокусно растојание, го одредуваат максималниот сооднос на зголемување на објективот, кој понекогаш се нарекува „сооднос на репродукција“. Колку поблиску ќе му се приближите на објектот со објектив со дадена фокусна должина, толку поголем сооднос на зголемување ќе добиете.
Стандардната дефиниција за макро објектив е објектив што има максимален сооднос на зголемување од најмалку 1:1 или „1x“ во спецификациите на објективот. Ова значи дека субјектот може да се репродуцира во полна големина во сензорот на фотоапаратот: објект од 10 мм може да се проектира на сензорот како слика од 10 мм ако објективот е доволно блиску до објектот. Максимален сооднос на зголемување од 1:2 или „0,5x“ значи дека максималната големина на сликата на истиот објект од 10 мм што ќе се проектира на сензорот ќе биде 5 мм, што е половина од неговата вистинска големина.
0,35 x
1,0 x
Други карактеристики на макро објективите за кои треба да знаете
Макро објективите се специјално дизајнирани за да овозможат оптимални оптички перформанси при мали фокусни растојанија и најчесто се најостри од непосредна близина, но тоа не значи дека можете да ги користите само за макро фотографирање. Многу макро објективи имаат одлични перформанси и при фотографирањето нормални објекти на нормална оддалеченост.
Друга важна карактеристика на макро објективите што се користат на кратко растојание е помалата длабочина на полето. Тоа значи дека треба да фокусирате внимателно за да ги добиете саканите детали во совршен фокус. Во некои ситуации, стативот може да го олесни фокусирањето. За одредени објекти можеби ќе треба малку повеќе да ја забавите блендата за да добиете соодветна длабочина на полето. Но, малата длабочина на полето може да биде и полезна, односно да ги нагласи неопходните детали што се во фокус и да ги дефокусира непотребните елементи во заднината.
[1] Минимално фокусно растојание (прибл. 13 см / 5,1 инчи при зголемување од 1x) [2] Работно растојание (прибл. 2 см / 0,8 инчи при зголемување од 1x) [3] Минимално фокусно растојание (прибл. 35 см / 13,8 инчи при зголемување од 1x) [4] Работно растојание (прибл. 16 см / 6,3 инчи при зголемување од 1x) [5] Површина на сензорот за слика
Минимално фокусно и работно растојание
Спецификацијата на објективот „минимално фокусно растојание“ може да биде збунувачка. Минималното фокусно растојание се мери од објектот до задната фокусна точка на објективот, која се наоѓа кај површината на сензорот за слика во куќиштето на фотоапаратот. Поимот „работно растојание“ се користи за опишување на растојанието помеѓу објектот и предниот елемент на објективот.
Доколку некој објектив има спецификации дека располага со минимално фокусно растојание од 0,2 м (20 см), на пример, во зависност од дебелината на куќиштето на фотоапаратот и должината на објективот, на располагање може да имате само неколку сантиметри кога фокусирате на минималното фокусно растојание за да снимите макро фотографија од 1:1. Кога сте толку блиску до објектот, осветлувањето може да биде недоволно (за да се надмине овој проблем достапни се специјални макро блицеви и прстени за светлина), фокусирањето може да биде отежнато доколку објектот или фотоапаратот малку се придвижи, а на толку мали растојанија веројатно ќе ги исплашите живите објекти. Доколку настане некој од овие проблеми, ќе треба да изберете макро објектив со поголемо фокусно растојание за да добиете поголем работно растојание.